παράνυμφος

ο, η, ΝΜΑ, παράνυφος Ν

αυτός που αλλάζει τα νυφικά στέφανα κατά την ιεροτελεστία τού γάμου, ο κουμπάρος

νεοελλ.

το θηλ. κόρη που συνοδεύει τη νύφη στην τελετή τού γάμου

μσν.-αρχ.

φίλος τού γαμπρού ο οποίος τόν συνόδευε και οδηγούσε τη νύφη από το πατρικό της σπίτι στη συζυγική εστία, νυμφαγωγός*, νυμφευτής*

αρχ.

(ως θηλ.) ἡ παράνυμφος

α) ανύπαντρη κόρη η οποία συνόδευε τη νύφη στο σπίτι τού γαμπρού, νυμφεύτρια*

β) (στον Αριστοφ.) ένα από τα πρόσωπα τού δράματος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < παρ(α)-* + -νυμφος (< νύμφη)].